• Patella Luxatie, ook wel een ‘te losse knieschijf’ genoemd, is een aandoening waarbij de knieschijf (patella) uit zijn normale positie in de knie schiet. Het kniegewricht bestaat uit botten, kraakbeen, pezen en banden die samenwerken om de knie soepel te laten buigen en strekken. Normaal beweegt de knieschijf in een geul (trochlea), maar afwijkingen in de geul, het kapsel of de botstructuur kunnen ervoor zorgen dat de knieschijf eruit schiet. Dit wordt een Patella Luxatie genoemd.

De volgende gradaties worden onderscheiden:

Patella Luxatie Vrij (Vast):

Bij een ontspannen hond blijft de knieschijf stabiel in de groeve van het dijbeen en kan deze door nauwkeurig onderzoek niet worden verplaatst.

Patella Luxatie Vrij (Flexibel): 

De knieschijf kan eenvoudig zijwaarts worden verschoven tot aan de rand van de groeve, maar gaat er niet overheen.

Patella Luxatie Graad 1: 

De knieschijf kan alleen door zijwaartse druk (naar binnen en/of naar buiten) tijdelijk uit de groeve worden geschoven. Na het loslaten keert deze direct en spontaan terug naar de groeve.

Patella Luxatie Graad 2: 

De knieschijf luxeert spontaan uit de groeve (naar binnen en/of naar buiten) en keert eveneens spontaan terug na het draaien van het onderbeen.

Patella Luxatie Graad 3:

De knieschijf ligt permanent buiten de groeve (naar binnen of naar buiten), maar kan handmatig terug in de groeve worden geplaatst.

Patella Luxatie Graad 4 / Operatie:

De knieschijf ligt blijvend buiten de groeve (naar binnen of naar buiten) en kan niet handmatig worden teruggeplaatst. Deze graad wordt ook toegewezen aan honden die eerder een operatie hebben ondergaan, waardoor de mate van patella luxatie niet meer beoordeeld kan worden.

DNA - Onderzoek (DNA-afname uitgevoerd door een dierenarts).

• Von Willebrand Disease Type 1 (vWD): Een erfelijke bloedingsstoornis veroorzaakt door een tekort aan de von Willebrand-factor (vWF). Dit resulteert in slecht functionerende bloedplaatjes, wat ongecontroleerde bloedingen kan veroorzaken.
• Hyperuricosurie en Hyperurikemie (HUU): Een aandoening waarbij abnormaal hoge hoeveelheden urinezuur aanwezig zijn in de urine of het bloed. Dit kan nier- en blaasstenen veroorzaken, wat kan leiden tot ernstige verstoppingen van de urinewegen.
• Inteeltcoëfficiënt (COI): Een cijfer dat aangeeft hoe waarschijnlijk het is dat een hond twee identieke kopieën van hetzelfde gen erft van een gemeenschappelijke voorouder. Hoe hoger de COI, hoe groter het risico op genetische aandoeningen en gezondheidsproblemen door erfelijke afwijkingen.
• Progressieve Staaf-Kegeldegeneratie (PRCD): Een aandoening die valt onder de groep Progressieve Retina Atrofie (PRA), veroorzaakt door een mutatie in het PRCD-gen. Het leidt tot geleidelijk verlies van nachtzicht en uiteindelijk ook dagzicht. Bij bilateraal fundusonderzoek kunnen al in een vroeg stadium veranderingen worden vastgesteld, zoals pigmentatie, vasculaire afwijkingen, hyperreflexie en atrofie van de oogzenuw.
• Heterozygositeit: Dit verwijst naar de genetische situatie waarin een hond twee verschillende allelen (genvarianten) erft voor een specifieke eigenschap. Heterozygositeit draagt bij aan genetische diversiteit, wat belangrijk is voor gezondheid, gedrag en fysieke eigenschappen. Het behouden van een gezond niveau van genetische variatie is essentieel in fokprogramma’s om schadelijke recessieve eigenschappen te vermijden en de algehele gezondheid van hondenpopulaties te bevorderen.
• Mucopolysaccharidose Type IIIb (MPS3B): Zijn een groep erfelijke lysosomale stapelingsziekte die vooral voorkomt bij het Schipperke-ras, ook bekend als “Sanfilippo-syndroom type IIIb”. Door een defect enzym kunnen bepaalde moleculen, zoals heparansulfaat, niet worden afgebroken en hopen zich op in de lysosomen. In tegenstelling tot andere vormen van MPS veroorzaakt MPS III een progressieve en voornamelijk neurologische aandoening.
• Degeneratieve Myelopatie (DM) Het hondenequivalent van amyotrofische laterale sclerose, of de ziekte van Lou Gehrig, DM is een progressieve degeneratieve aandoening van het ruggenmerg. Omdat de zenuwen die de achterpoten aansturen als eerste degenereren, zijn de meest voorkomende klinische symptomen rugspierafbraak en loopafwijkingen.

Al mijn honden-en pups ondergaan de Embark DNA-test. Deze test identificeert niet alleen het ras, maar screent ook op meer dan 200 erfelijke aandoeningen. Alleen de ras-specifieke tests worden hierboven toegelicht en uitgelegd.